ای خداوند، من از روی اخلاص،تنها وتنها تو را برگزیده ام و با همه وجودم به تو روی اوردم و از هرکس که خود نیاز مند تو است رو بر تا فته ام و به هر کس که از نعمت تواش بی نیازی نیست تمنایی نکرده ام و بر آنم که در خواست نیاز مندی از نیازمند دیگر از سفاهت رای است و ضلالت عقل چه بسا - ای خداوند من - دیده ام کسانی را که عزت نه از تو طلبیده اند و به ذلت افتاده اند و جز خزانه ی فضل تو توانگری جسته اند و بینوا شده اند و آهنگ بلندی کرده اند و به پستی گراییده اند پس آن دور اندیش که از سر اعتبار نگریسته و چنین کسان را دیده، در دور اندیشی خویش به راه خطا نرفته است و به راه صواب رهنمون گشته است. تویی ای مولای من که تنها و تنها پیشگاه تو است که باید با دست طلب به سوی آن کرد، نه هرکس دیگر که از او چیزی می طلبند تنها در گاه تو است که باید حاجت خواست، پیش از آنکه دیگری را بخوانم تنها و نتها تو را میخوانم و تنها به تو امید می بندم و تنها دست دعا به آستان تو برمی دارم و تنها تو را ندا می دهم. تویی ای خداوند من که به شمار یکتایی و آن توانایی که درآن ناتوانی راه نیابد، تنهایی صفت تو است. قدرت و نیرو مندی و علو درجت رفعت تنها و تنها از تو است. هر کس جز تو، در زندگی اش خواستار ترحم است، در کنارش مغلوب است ومقهور، دستخوش گونه گون حالات است و سر گشته ی گونه گون صفات. ای خداوند، تو برتر از آنی که تو را همتایی باشند یا اضدادی، بزگتر از آنی که تورا همانندی باشند یا اقرانی. منزهی تو و هیچ خدایی جز تو نیست.
برگرفته شده از:کتاب «صحیفه سجادیه» دعای«بیست وهشتم»
